اپرای دختر ایتالیایی در الجزایر که بر اساس لیبرتویی از آنجلو آنلی

نوشته شده بود توسط جواکینو روسینی آهنگساز ایتالیایی

 ( 1868 - 1792 ) به فرم اپرا درآمد.موسیقی این اپرا ، تمام

ویژگیهای موسیقی روسینی شامل انرژی شیداگونه و ملودیهای ناب

و گیرا را در بر می گیرد.روسینی در این زمان تنها 21 سال داشت و

بنابر سخن اطرافیان این اپرا را در 27 روز و به گفته خودش در 18 روز

نگاشت.با این حال روسینی نوشتن رسیتاتیوها و آریای زن ایتالیایی

 را به یکی از همکاران ناشناخته خود سپرد.سبک این اپرا ترکیبی از

سبک اپرای جدی و اپرای خنده آور است.اوورتور این اپرا که امروزه

بسیار مشهور شده و مرتبا اجرا می شود با نوای پیتزیکاتوی آهسته

 و کند سازهای زهی آغاز می گردد اما به طور ناگهانی همه

 سازهای ارکستر وارد میدان می شوند.این روش نگارش موسیقی

معرف علاقه روسینی به سبک هایدن در سمفونی شماره 94 در

سل ماژور می باشد که سمفونی سورپرایز نام دارد.در این سمفونی

 نیز به طور ناخود آگاه و به قصد شوخی ، با وارد شدن کل سازهای

 ارکستر در زمانی که اصلا انتظار نمی رود حالتی از شوک در

حاضران برانگیخته می شود.این اپرا برای اولین بار در سال 1813 در

تئاتر سان بندتو در شهر ونیز به روی صحنه آمد که موفقیتی بزرگ

 برای روسینی در بر داشت.

 

 

سینیور بروشینو اپرایی خنده آور با لیبرتویی از جوزپه ماریا فوپا برای

 اولین بار در سال 1813 در تئاتر سان مویزه در ونیز روی صحنه برده

شد.روسینی جوان از سال 1810 تا 1813 چهار کمدی خنده دار 

نوشته بود که اولین آنها حواله ازدواج نام داشت و سینیور بروشینو

آخرین آنها بود.این اپراهای کوچک در اواخر قرن هجدهم و اوایل قرن

نوزدهم در ایتالیا هواداران زیادی داشت.از ویژگی این اپراها این بود که

 فضایی صمیمی داشته ، پنج تا هشت خواننده روی صحنه آواز

 می خواندند که معمولا یک زوج عاشق و معشوق در میان آنها دیده

 می شد ، حداقل دو بخش کمدی داشتند و یک یا چند نقش کوچک

 نیز در آنها موجود بود.اجرای بخش کمدی تا حد زیادی به خود

بازیگران بستگی داشت و نمایش پر از تیکهای زبانی بود.مثلا در

اپرای سینیور بروشینو ، بروشینو مرتبا عبارت " آه چقدر داغه ! " را

مرتبا به کار می برد.در واقع در این نوع نمایشها استعداد بازیگری و

ایفای نقش کمدی مهمتر از توانایی خوانندگی است.با این حال ،

نمایشهای خنده آور روسینی پر از احساسات بودند.اپرای سینیور

بروشینو اثری پر از اجزای جدیدی موسیقایی بود.برای مثال در اوورتور

 ویولونهای دوم در قسمتی از موسیقی ، آرشه های خود را روی

 میزهای جلوی نوازنده ها می کوبند.اوورتور سرخوش و پرانرژی یکی

 از چند اوورتوری است که حتی در رپرتوار موسیقی مدرن

 ارزش اجرای مکرر دارد.

 

 

اپرای کمدی آرایشگر شهر سویل بر اساس لیبرتویی از چزاره

استربینی در دو پرده نگاشته شد.کمدی اصلی توسط بومارشه

نویسنده فرانسوی در سال 1775 برای اپرا کمیک نوشته شده بود.

اجرای اول این اپرا تحت نام احتیاط بی فایده در سال 1816 در تئاترو

آرجنتینا در شهر رم روی صحنه رفت.این اپرا جزو اولین اپراهایی بود

 که در آمریکا روی صحنه رفت و اولین بار در سال 1825 در شهر

 نیویورک اجرا گردید.اپرای آرایشگر شهر سویل یکی از بزرگترین

شاهکارهای آهنگساز است که کمدی را با موسیقی تلفیق نموده و

شایسته عنوان اپرا بوفا می باشد و حتی پس از دویست سال

 محبوبیت خود را حفظ نموده است.از حدود بیست سال قبل از زمان

نگارش این اپرا ، نگارش اپرا بر اساس نمایشنامه آغاز شده

بود.بومارشه نمایش سه بخشی فیگارو را در سال 1775 به رشته

تحریر در آورده بود و موتسارت نیز روی بخش دوم این نمایشنامه

اپرای عروسی فیگارو را نوشته بود.روسینی آهنگسازی بسیار پرکار

بود و برای 19 سال ، هر سال دو اپرا می نوشت و حتی در برخی

 موارد سالی چهار اپرا به رشته تحریر در می آورد.با این که برخی از

تمهای این اپرا از دو اپرای قبلا نوشته شده روسینی منشا گرفته

 بودند ، موسیقی این اپرا تنها طی سه هفته نوشته شد! اجرای

آغازین این اپرا شکستی فضاحت بار بود و تماشاچیان به هو کشیدن

 و مسخره کردن پرداختند.اتفاقاتی که روی صحنه افتاد نیز این

شکست را تکمیل نمود.از طرفی ، بسیاری از تماشاگران طرفدار

رقیب روسینی ، جووانی پائیزیلو بودند و سعی می کردند عده اندک

طرفدار روسینی را نیز به طرف خود بکشانند.پائیزیلو خود نیز به

 تازگی اپرایی به هین نام نوشته بود و اپرای روسینی را توهینی به

 خود به شمار می آورد.اجرای دوم این اپرا با موفقیتی عظیم مواجه

 گردید.جالب اینجاست که اجرای اول و دوم نمایش فیگارو

 اثر بومارشه در پاریس نیز چنین سرانجامی داشت.این اپرا

اکنون در میان 20 اپرایی که مرتبا در آمریکا اجرا می گردد

 رتبه پنجم را داراست.

 

 

 

اپرای سیندرلا که اپرایی درام در دو پرده می باشد در سال 1817

توسط روسینی نگاشته شد و در همان سال در رم روی صحنه رفت.

لیبرتوی اثر را جاکوپو فرتی بر اساس افسانه ای از پریان به

 نام سیندرلا نگاشت.روسینی در این زمان 25 سال داشت و یک

 سال از زمانی که طعم موفقیت را برای اپرای آرایشگر شهر سویل

چشیده بود می گذشت.سیندرلا در سه هفته تکمیل شد و

قطعه هایی زیبا برای صدای تک و سازها را در بر می گرفت.روسینی

 با استفاده از ملودی برخی از اپراهای قبلی و نیز یاری گرفتن از لوکا

 آگولینی همکارش ،در خلق برخی آریاها ، به سرعت پارتیتور را

آماده اجرا نمود.اوورتور سبک و پر انرژی این اپرا از اولین اجرای

 آن تاکنون به وفور اجرا می گردد.این اپرا در ابتدا به خوبی درک

 نگردید اما طی چندسال بعد موفقیتی در حد آرایشگر شهر سویل

پیدا کرد.از آنجا که نقش سیندرلا برای خواننده کنترآلتوی کولوراتورا

نوشته شده بود ، تا دهه 1960 که مجددا خوانندگانی عالی برای

اجرای اپراهای روسینی پدید آمدند این اپرا حدود یک قرن از رونق

 افتاده بود. به دلیل آن که در زمان روسینی نمی توانستند

بخش های جادویی موجود در داستان اصلی را روی صحنه باز آفرینی

 کنند ، روسینی ناچار شد تغییراتی در داستان اصلی پدید آورد.این

 اپرا نیز در میان بیست اپرای اجراشونده در آمریکا مقام یازدهم را

به خود اختصاص داده است.

 

 

 

اپرای زاغ دزد یک ملودرام یا اپرای نیمه جدی در دو پرده می باشد که

 لیبرتوی آن بر اساس نمایشنامه ای فرانسوی به همین نام و توسط

 جووانی جراردینی نوشته شد.امروزه اوورتور این اپرا به ویژه برای

استفاده از طبل کوچک زه دار معروفیت زیادی دارد.این اپرا نیز در مدت

 زمان کوتاهی نوشته شد.معروف است که تولیدکننده این اپرا

روسینی را روز قبل از اجرا در اتاقی محبوس کرد تا اوورتور این اپرا را

 بنویسد.روسینی نیز هر صفحه ای از اوورتور را که می نوشت از

پنجره به بیرون پرتاب می کرد تا کپی بردارها از آنها رونوشت بردارند !

این اپرا برای اولین بار در سال 1817 در لا اسکالای میلان روی صحنه

 رفت و چهار بار تغییراتی در آن وارد گردید.

 

 

اپرای محاصره کورینت که اولین اپرای فرانسوی آهنگساز به حساب

 می آید بر اساس لیبرتویی فرانسوی از لوئیجی بالوکچی و الکساندر

 سومه پدید آمد.این اپرا داستان محاصره و در انتها از بین رفتن شهر

 مسالونگی در سال 1826 توسط ترکها طی نبرد استقلال یونان را

بازگو می کند.در این اپرا ، به عنوان تمثیل ، نام این شهر به کورینت

 تغییر یافته است.به این محاصره در تابلویی از اوژن دلاکروا و آثار لرد

 بایرون و ویکتور هوگو نیز پرداخته شده است.اولین اجرای این اپرا در

سال 1826 در اپرای پاریس صورت پذیرفت.اپرا تا دهه 1830 در اروپا

هواداران زیادی داشت و سپس تا صد سال کاملا از رپرتوار

کنارگذاشته شد.البته اوورتور اثر یک استثنا بود و مکررا اجرا

می گردید.اما از سال 1949 به بعد ،

اجراهایی از این اپرا انجام شده است.

 

آرامگاه روسینی

 

 

اپرای سمیرامیس با لیبرتویی از گتانو روسی براساس تراژدی

سمیرامیس اثر ولتر نویسنده فرانسوی نوشته شده است.این اپرا

برای اولین بار در سال 1823 در شهر ونیز روی صحنه رفت.

سمیرامیس آخرین اپرای ایتالیایی آهنگساز است و همانند آثار دوران

 جوانی آهنگساز ، به سبک ملودرامی نوشته شده که در آن ، وی

 سبک خوانندگی تزئینی دوره باروک را احیا نمود.نقش اصلی این اپرا

برای همسر روسینی ، ایزابلا کولبران نوشته شد.اوورتور این اپرا

مشهور است.این اثر نیاز به خوانندگان سوپرانو و کنترالتوی بسیار

قوی دارد.خود اپرا بر خلاف اوورتور آن بسیار اندک اجرا شده است.

روسینی پس از خلق اپراهای کمیک فراوان به سمت اپرای جدی 

 تغییر جهت داد و طی سالهای 1816 تا 1822 چند اپرای جدی

نگاشت که اکثرا در ناپل اجرا شدند.یکی از علل روی آوردن روسینی

به اپرای جدی ، آشنایی وی با سوپرانوی بزرگ ایزابلا کولبران بود که

 ابتدا معشوقه و سپس همسرش گردید.ایزابلا نقش اصلی بسیاری

 از اپراهای روسینی را بر عهده گرفت.پس از موفقیت اپرای

سمیرامیس ، روسینی به ایتالیا پشت کرد ، عازم فرانسه گردید و

 اپراهایی به زبان فرانسوی خلق نمود.با توجه به این که در آن زمان

تنها یک ماه فرصت در اختیار آهنگساز اپرا قرار می گرفت تا اپرایی

 براساس لیبرتوی خود بنگارد و بر تمرینها نیز نظارت داشته باشد ،

 روسینی تنها 33 روز فرصت داشت این اپرا را بنگارد. با این حال

 خود نگارش این اپرا را بسیار آسان دانسته است.

 

ایزابلا کولبران

 

 

اپرای گیوم تل بر اساس نمایشنامه فردریش شیلر به نام ویلهلم تل

در چهار پرده ساخته شد.اجرای آغازین در سال 1829 در تئاتر پاریس 

 انجام گرفت.با این که روسینی چهل سال پس از نگارش این

اپرا هنوز زنده بود دیگر اپرایی پدید نیاورد.اوورتور این اپرا و فیناله

مشهور این اپرا امروزه بیش از خود اپرا اجرا می گردد.تولید این اپرا به

دلیل این که می بایست چهار ساعت موسیقی پشت سر هم اجرا

گردد و به خواننده تنور عالی نیاز داشت همواره مشکل بوده است.در

 ایتالیا اجرای این اپرا با مشکل مواجه گردید چون داستان اپرا از

انقلاب علیه هیات حاکمه طرفداری می نمود و بسیاری از اجراهای

 این اپرا در ایتالیا متوقف گردید.با وجود سانسور در وین ، این اپرا از

سال 1830 تا 1907 ، 422 بار در این شهر اجرا گردید.

 

 

برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد زندگی آرتورو توسکانینی به

 بخش دیگری از کانون موسیقی کلاسیک مراجعه فرمائید.

 

در CD حاضر که توسط شرکت RCA VICTOR منتشر گردیده ، اوورتور

هشت اپرای مشهور روسینی با اجرای توسکانینی و ارکستر ویژه

 وی ، ارکستر سمفونی NBC تقدیم علاقمندان موسیقی کلاسیک

می گردد.با توجه به شیوه خاص توسکانینی در اجرای آثار موسیقی

کلاسیک ، موسیقی پرانرژی آهنگسازی مانند روسینی فرصت پیدا

می کند که پر و بال بگیرد و جنبه شوخ طبعی آهنگساز

به نمایش گذاشته شود.